Nooit geweten dat we als zendamateurs iets met de Griekse mythologie te maken hadden, maar aangezien we ‘in de ether’ opereren moet ik dat bijstellen. Voor ons is de ‘ether’ het ongrijpbare van de atmosfeer -maar ook de ruimte daar buiten- waarin onze radiogolven zich voortplanten met de verwachting van een mooie verbinding. 

Maar de naam is niet uit de lucht komen vallen. Volgens Wikipedia is ‘Aether de Griekse god van de atmosfeer, de bovenste luchtlaag, die de goden inademen.’  Als ik vervolgens op ‘Ether’ ga zoeken, is volgens de zelfde bron de ether het ‘stoffelijke medium dat voortplanting van licht en andere elektromagnetische straling mogelijk maakte.’

Einstein vond in 1905 als gevolg van zijn relativiteits-theorie dat de ether geen stoffelijk ding was, maar ‘leegte’.  Gebleken was dat electromagnetische trillingen in een vacuüm een natuurkundige vastgestelde snelheid hadden. Daarmee was voor hem ‘de ether’ geen stoffelijk ding meer. Voortschrijdend inzicht bij de man leidde er evenwel toe dat hij later vond dat aangezien afstand en tijd wel van toepassing waren op de ruimte, er toch van een ‘ether’ gesproken kon worden met enkele fysieke eigenschappen.

Tot aan het begin van de 20ste eeuw -dus voor dat ‘Einsteins theorieën voor het voetlicht kwamen- dacht men dat de ‘ether’ de drager van de radiogolven was omdat de voortplantingssnelheid van electromagnetische golven en de snelheid van het licht vrijwel de zelfde waren. Daarmee was het begrip ‘ether’ verbonden met de opkomst van de radio. Sindsdien slingeren we onze radiosignalen ‘de ether in’.

Wat zou het! Als we die verbinding maar maken… 😀